Każdy z nas rodzi się z pewnym wrodzonym temperamentem. Ekstrawertyzm i introwertyzm to bez wątpienia dwa najlepiej znane i najczęściej do siebie przyrównywane. Niestety, introwertyzm nie jest w dzisiejszym świecie ceniony. Jak zatem go rozpoznać u siebie lub dziecka i jak doceniać cechy, które ze sobą przynosi?
Współczesny świat ekstrawertyków
Podejście do różnych zachowań i standardów, które narzucane są człowiekowi od wczesnej młodości aż po późną dorosłość, uległo w ciągu ostatnich dekad poważnym zmianom. W szczególności starsze pokolenie mogło je zaobserwować i bez wątpienia może potwierdzić, że współczesne czasy są znacznie głośniejsze, szybsze i nakładające więcej obciążeń na ludzi niż ich własna młodość.
Jaki jest więc współczesny świat? To przede wszystkim świat dla ekstrawertyków: taki, w którym mamy odnosić sukcesy i chwalić się nimi. Mamy mieć zdolności przywódcze, świetnie radzić sobie w pracy grupowej i kontaktach z ludźmi. Widać to choćby po ofertach pracy i zachowaniu, jakie jest wymagane od pracowników, zwłaszcza w korporacjach. Tam chwalenie się osiągnięciami i “rozpychanie łokciami” jest wręcz na porządku dziennym.
Jednak nie tylko praca jest obecnie bardziej stworzona dla ekstrawertyków. Również szkoły narzucają taki schemat: pracy grupowej, wystąpień publicznych, rywalizacji i popularności. Popularność to zazwyczaj duże grono znajomych i zachowanie, które pozwala zwrócić na siebie uwagę innych, wybić się pośród nich – niestety nie jest to zazwyczaj mocną stroną introwertyków.
Introwertyzm
Dlatego też wiele osób, które posiadają introwertyczną naturę, czuje się odrzuconych lub niedopasowanych. Ich cechy osobowości wydają się “odstawać” od współczesnych wymagań, a dopasowanie się do nich jest wręcz niemożliwe. Powoduje wewnętrzny dyskomfort i nie sprawdza się, kiedy jest tylko męczącym odgrywaniem.
Czy jednak introwertyzm może mieć pozytywne cechy? Choć wydaje się, iż obecnie nie jest potrzebny, wiele osób o introwertycznym usposobieniu docenia swoje cechy. Ich złożona wewnętrzna osobowość i umiejętności, których często nie posiadają ekstrawertycy, mogą dawać im przewagę w rolach, w których uważność, dogłębne przemyślenia i samodzielność są nadal najważniejsze. Nic więc dziwnego, że często osiągają oni wiele na przykład w pracy naukowej. Jednak aby rzeczywiście tak się stało i aby świat ich nie wygryzł, powinni jak najwcześniej poznać swoje atuty. Mogą w tym pomóc także rodzice, którzy powinni zwracać uwagę na cechy swojego dziecka.
Introwertyk jako dziecko
Jakie cechy będzie zatem wykazywało dziecko o introwertycznym usposobieniu? Często można je poznać po tym, że nie dopasowuje się do rówieśników i nie zawsze lubi z nimi przebywać. Wybiera dla siebie aktywności w bardzo małym gronie wyjątkowych znajomych lub w zupełnej samotności. Młody introwertyk może na przykład przedkładać samotne czytanie książek nad zabawę na podwórku.
Kolejna cecha introwertyka to umiejętność dogłębnej analizy i słuchania, bogaty świat wewnętrzny oraz podejmowanie decyzji w oparciu o własne przemyślenia. Dzieci (i dorośli) o introwertycznym usposobieniu lubią przemyśleć każde zagadnienie, przeanalizować sytuację, a dopiero później się w nią angażować. Preferują słuchanie od mówienia i często przebywają w swoim własnym, wewnętrznym świecie, który jest dla nich mocnym oparciem.