Borderline to zaburzenie osobowości, które coraz częściej pojawia się w mediach czy popkulturze. Niestety, nadal niewiele osób, które nie są nim bezpośredni dotknięte, wie, w jaki sposób dokładnie objawia się to zaburzenie. W związku z tym pojawia się wiele mitów na temat problemów, z jakimi muszą radzić sobie osoby z borderline.
Fakt. Borderline to pogranicze różnych emocji
Borderline to zaburzenie osobowości, czyli zespół pewnych cech osobowościowych, które przekładają się na codzienne zachowania i relacje z innymi. Cechy osobowości prowadzą do ukształtowania się u osoby sztywnych wzorców zachowań, które decydują o tym, że osoba “z pogranicza” postępuje w taki, a nie inny sposób. Zaburzeniu temu często towarzyszą także stany depresyjne, zwłaszcza wynikające z dostrzegania własnych “niedoskonałości”.
Sama nazwa borderline związana jest z charakterystyczną cechą osób, które cierpią z powodu tego zaburzenia, a mianowicie – z bardzo dużymi wahaniami nastroju i często pojawiającymi się zachowaniami impulsywnymi. Jednak samo popadanie “ze skrajności w skrajność” nie jest wystarczające do tego, by zdiagnozować borderline. Wymagane są do tego przeprowadzane przez profesjonalistę testy psychologiczne, pozwalające na całościową ocenę sytuacji i sposobu funkcjonowania Pacjenta/ki.
Mit. Borderline to nieobliczalność i brak samokontroli
Pomimo że osoby cierpiące z powodu borderline wykazują się dużymi wahaniami nastrojów i często nieprzewidywalnymi dla innych zachowaniami, nie są osobami nieobliczalnymi i pozbawionymi samokontroli. Choć postępowanie impulsywne, pod wpływem skrajnych emocji, może być raniące dla innych, to nie jest ono równoznaczne z tym, że osoby z pogranicza nie mają na własny temat refleksji, nie przeżywają poczucia winy albo robią to specjalnie. Wręcz przeciwnie – większość z nich odczuwa głębokie wyrzuty sumienia i próbuje naprawić swoje zachowanie. Często właśnie dostrzeganie u siebie niewłaściwych zachowań sprawia, że decydują się na terapię.
Osoby z borderline nie ranią swoich bliskich umyślnie – ich działanie jest swego rodzaju odruchem bezwarunkowym, wynikającym z ich osobowości. Często jest to ich reakcja obronna na lęk przed odrzuceniem lub przeciwnie – przed doświadczeniem prawdziwej bliskości emocjonalnej. Brak umiejętności zapanowania nad własnym zachowaniem prowadzi u nich zazwyczaj do trudności w relacjach z innymi.
Fakt. Borderline nie można do końca wyleczyć
Borderline z definicji to zaburzenie osobowości (nie choroba), czyli zespół cech, które stanowią trzon osobowości danej osoby. Nie da się ich zmienić, można jednak wpłynąć na swój sposób myślenia, styl reagowania i zachowania. Właśnie dlatego terapia borderline to tak naprawdę nie “leczenie choroby”, ale nauka tego, w jaki sposób wpadamy w pułapki własnych umysłów i jak działają pewne wypracowane schematy zachowania. Psychoterapia, która pomaga zrozumieć samego siebie, pozwala także na zmianę pewnych elementów postępowania, co znacząco poprawia funkcjonowanie osób dotkniętych zaburzeniem osobowości typu borderline.
Mit. Borderline uniemożliwia normalne życie
Osoby cierpiące z powodu borderline często postrzegane są jako te, które nie będą w stanie osiągnąć sukcesu zawodowego czy osobistego. Nie jest to jednak prawdą – pomimo tego, że ich osobowość, przed podjęciem psychoterapii, może im utrudniać funkcjonowanie w społeczeństwie, to nie uniemożliwia sukcesów na różnych płaszczyznach i nie prowadzi do oderwania od rzeczywistości.
Dlatego też osoby z borderline, zwłaszcza po przejściu psychoterapii, mogą prowadzić szczęśliwe życie u boku rodziny, odnosić sukcesy zawodowe i osobiste.